In het Veteranenhuis is het donderdagmiddag niet heel erg druk. Er zijn welgeteld 7 veteranen aanwezig. Veel veteranen zijn donderdag in Wageningen aanwezig, waar in 1945 onderhandeld werd over de capitulatie van de Duitsers.
Elk weekend
“18 september vind ik een belangrijkere dag”, zegt meneer Van de Heuvel (foto). Van de Heulen was militair in de Tweede Wereldoorlog en in Nederlands-Indië. In 1944 ging hij het leger in en in 1948 stopte hij. Daarna ging hij bij zijn familie in de winke
l werken. “Sinds prins Bernhard overleden is, is de herdenking in Wageningen een beetje in verval.”
Alex, een oud-militair in Srebrenica, wil zijn achternaam niet vertellen omdat hij zich schaamt voor het werk in Srebrenica. “Als ik zou willen, zou ik elk weekend een herdenkingsbijeenkomst of iets dergelijks hebben. Het is leuk om met mede-militairen er over te praten, maar zo kleinschalig vind ik veel gezelliger.”
Terug
“Ik ben inmiddels al 4 keer teruggeweest naar Indië. Elke keer komen weer nieuwe dingen terug, die ik al lang weer vergeten was. Het is ook wel goed om als veteraan een keer terug te gaan naar de plaats waar je een lange tijd hebt gezeten”, aldus Van de Heuvel.
Met zijn 9-jarig docht
ertje naast zich vertelt Alex dat hij het financieel niet rond krijgt om een keer terug te gaa
n. “Het lijkt me goed om een keer teruggaan. Ik twijfel al jaren en nu ook weer, maar ik krijg maar 700 euro in de maand en daar moet ik het mee doen.”
Vertellen
Het liefste vertellen de veteranen wat voor avonturen ze meegemaakt hebben. Van de Heuvel: “Op een dag komt de generaal naar een collega, die te veel kogels zou verschieten. ‘Weet je wel hoeveel een kogel kost? 4 centen!’ Op een dag ziet de collega een boot en vraagt aan de generaal: ‘Mag ik hier 12 cent aan uitgeven?’” En de hele tafel lacht met Van de Heuvel mee.
Alex heeft zelf niet de gruwelen van Srebenica meegemaakt want toen was hij al weg, maar heeft jarenlang er niet over willen vertellen. “Mensen veroordelen me direct als ik vertel dat ik daar heb gezeten. Ik krijg allemaal vragen op me afgevuurd die ik niet wil én niet kan beantwoorden. Nu ga ik wel langs scholen om erover te vertellen, maar ik loop er niet mee te koop.”
Bron: Stefan Goemans 
